Soms kom je jezelf tegen in een crisis en is het tijd voor verandering! Velen zien een crisis als iets negatiefs en iets wat vermeden dient te worden. Ik ervaar de crisissen in mijn leven als een grote stuwende positieve kracht. Niet altijd als ik er in zit, wel erna. Graag wil ik dit voorbeeld uit mijn persoonlijk leven delen en wellicht kun je er je voordeel mee doen.
Het verhaal achter Crossroad Coaching
In 2002 was ik net afgestudeerd en dacht dat er een wereld vol mogelijkheden voor me lag. Ik had besloten dat ik trainer en coach zou worden en dacht dat bedrijven me met open armen zouden ontvangen. Dat ik hard tegen een muur ging lopen wist ik toen nog niet.
De reden dat ik zo zelfverzekerd was, was omdat ik naast twee hulpverleningsopleidingen, een stage en een opleiding als gedragstrainer ook enkele extra opleidingen had gedaan. Door een studentenkrediet van 5.000 euro op te nemen kon ik een practioner-opleiding van Paul Liekens en een seminar van Anthony Robbins volgen. Daarnaast had ik ook veel tijd, geld en energie gestopt in het lezen van boeken en volgde hier en daar nog een training en een workshop. Door al deze investeringen in mezelf dacht ik dat ik extra aantrekkelijk zou zijn op de arbeidsmarkt. Het ging echter niet zoals gepland.
Ik solliciteerde veel naar allerlei trainer en coach functies. Maar ik kreeg iedere keer nul op het rekest. Reactie waren: “Ik was te jong en te onervaren. Ik moest voor dit vak toch echt minimaal 40 zijn qua levenservaring en zeker 10 jaar leidinggevende ervaringen.” Bij iedere afwijzing zakte mijn zelfvertrouwen meer en meer, totdat er weinig van over was. Ik koos voor veilig, want er moest geld in het laatje komen. Ik stond immers als kersverse afgestudeerde 5.000 euro rood. Vandaar uit ben ik op banen gaan reageren, die ik niet echt wilde maar die wel okay waren. Er leek geen andere oplossing.
De twee jaar die hier op volgden, werkte ik op een drietal plekken. Op iedere plek deed ik het prima, ik kreeg complimenten voor mijn goed verrichte werkzaamheden en als collega. Maar toch leverde dit voor mij geen voldoening op. Het voelde alsof ik maar 40% van mezelf gebruikte, en baalde ervan dat ik hier ook nog complimenten voor kreeg. Maar goed, zo verstreken twee jaar en toen veranderde het plotseling allemaal…
Januari 2004 vernamen we dat mijn moeder voor de tweede keer in haar leven kanker had. Een uitzaaiing in de lever. In de eerste week hadden we nog allerlei mogelijkheden wat betreft bestrijding van de kanker, een week later nog maar één en nog een week later had mijn moeder nog maar twee weken te leven. Mijn moeder stierf.
Tijdens mijn rouwen besefte ik nogmaals, maar nu sterker dan ooit, hoe relatief het leven is. Ik zag de dromen die mijn moeder nog op de plank had liggen en die nu niet meer verwezenlijkt gingen worden. Ik besloot naar mijn eigen op zij gezette dromen te kijken en meteen kwam de passie om trainer en coach te worden naar boven. Ik voelde in mij een sterke vastberadenheid waardoor ik besloot alles op alles te zetten, wat anderen ook zouden zeggen. Dit was mijn droom en ik zou alleen vrede met mezelf hebben als ik hier volledig voor ging.
Vier maanden later had ik mijn eerste opdrachtgevers als freelancer. Nog twee maanden later belde ik met de belastingdienst met vragen over het freelance werken. Hier werd me verteld dat voor de belastingdienst de term freelancer niet bestaat. Je hebt inkomsten uit kleine nevenactiviteiten of je hebt een eigen zaak. En tot mijn schrik had ik een eigen zaak! Ik wilde geen eigen zaak, maar ik kon hierdoor wel mijn droom realiseren. Nu, januari 2009, bestaat mijn zaak al bijna 4 jaar en ik ben nog steeds blij dat ik zo volledig voor mijn dromen gegaan ben.
Je bestemming is geen kwestie van toeval; het is een kwestie van keuze. Het is niet iets waarop je moet wachten; het is iets wat je moet bereiken.
William Jennings Bryan