Kijk je regelmatig op tegen andere mensen? Merk je dat je je soms onhandig voelt of extra opvallend gedraagt in het bijzijn van bepaalde personen? Dan kun je hier wellicht iets interessants lezen…
Bewondering kan ik erg waarderen. Er zijn veel mensen die ik bewonder om hoe ze zijn of om hoe ze zich inspannen.
Ik maak echter geregeld mee dat mensen hier, voor mijn gevoel, in door schieten. Bewondering wordt dan de ander op een voetstuk plaatsen om redenen als:
- de ander heeft je goed geholpen
- de ander is je baas
- de ander is een persoon die veel in de media voorkomt
- de ander kan iets goed
- etc…
Het probleem bij iemand op een voetstuk plaatsen, vind ik, is dat er geen sprake is van gelijkwaardigheid. Iemand staat immers op een voetstuk en de ander staat er naast op de grond. Hoger versus lager.
Aequalitas non parit bellum.
Gelijkheid doet geen twist ontstaan.
Deze voetstukverhouding leidt meestal tot gedrag wat niet helemaal bij je past. Een voorbeeld: Jaren geleden had ik een boek gelezen van een bekende trainer. Ik was vol bewondering en had besloten dat ik me ging inschrijven voor één van zijn trainingen. Toen ik belde om me in te schrijven bij die trainer kreeg ik nota bene Hem (zie grote letter H) aan de lijn. Ik was even sprakeloos. Stotterend en haspelend kwam ik uit mijn woorden en kon ik duidelijk maken dat ik me wilde inschrijven.
Later, tijdens het volgen van de training, merkte ik bij mezelf nog meer rare gedragingen op. Iedere keer als hij in de buurt was ging ik extra mijn best ging doen en wilde ik graag zijn aandacht hebben.
Naast gedragingen zoals in bovenstaand voorbeeld beschreven, zie ik ook regelmatig mensen zich onderdanig gedragen, zichzelf wegcijferen, de ander volgen zonder zelf na te denken of overdreven enthousiast zijn als ze iemand op een voetstuk plaatsen.
Ik ben een sterke voorstander van een gelijkwaardige bewondering. Hiermee wil ik zeggen dat ik de ander waardeer om wie hij is en wat hij doet, maar dat ik me in deze bewondering gelijkwaardig blijf voelen. Ik ben extra aandachtig in zijn aanwezigheid daar ik kan genieten van die persoon of zijn handelen, maar ook omdat ik kan leren van die persoon.
Bewondering hebben is immers ook vaak iets zien bij de ander dat je zelf graag zou willen zijn of doen. Door stil te staan bij wat ik precies aan iemand bewonder en hoe die persoon dat bewerkstelligd heb ik al veel kunnen leren.
Een goede vriendin van mij zegt al jaren, ga naar binnen en kijk wat er met jou gebeurt in plaats van wat ‘anderen’ goed of verkeerd doen. Ik dacht altijd dat ik me gelukkig of ongelukkig voelde door m’n interactie met mijn omgeving, oftewel met ‘buiten’. Maar dat is niet zo. Het is de reactie aan de binnenkant die al het werk doet. En dan geef ik bij voorbaat al mijn kracht al weg.
Daarom probeer ik nu bij elke irritatie of twijfel naar binnen te gaan en te kijken wat er gebeurt. Hoe erg het ook is dan ben je in ieder geval bij jezelf. Ik merk nu dat het lastig is om concreet te krijgen wat ik bedoel. Iemand die dat perfect kan uitleggen is Burt Harding en dan met name de video, samen met Savina Ritter, die je kan vinden op you tube. Het heet: ‘giving your power away’.
groetjes Tinus