Bij het werken hebben we de neiging om ons te richten op het werk en om onszelf als mens niet of weinig te laten zien. Interessant is dat de samenwerking met collega’s in veel gevallen juist beter wordt wanneer mensen zich voor elkaar openstellen. In mijn teamcoaching kom ik dit fenomeen keer op keer tegen.
Niet alleen als teamcoach, maar ook als mens heb ik dit kort geleden weer mogen ervaren. Ik had me ingeschreven voor een opleiding en tijdens de eerste lesdag merkte ik dat ik de andere deelnemers niet kende. Weinigen kenden elkaar. En ondanks dat deze mensen zich voor dezelfde opleiding hadden ingeschreven, was er toch een sfeer van aftasten. Dat is op zich heel natuurlijk. Maar binnen no-time creëerde de trainster een open en prettige sfeer. De oefening was heel simpel: in tweetallen beantwoordden we één vraag aan elkaar en vervolgens wisselden we van partner om weer één vraag aan elkaar te beantwoorden. Er werden verschillende vragen gesteld. Wat is het mooiste boek dat je gelezen hebt? Wie is een inspirerende persoon voor je? Wat is voor jou de mooiste plek? Juist door elkaar in oprechtheid antwoord te geven op deze vragen, onthul je jezelf aan de ander. En juist doordat de ander jou beter leert kennen en jij de ander, ontstaat er veiligheid, begrip en meer betrokkenheid.
Nu, mijn voorbeeld beschrijft een situatie met vreemden. Maar als teamcoach zie ik dit ook bij collega’s die al jarenlang met elkaar samenwerken. Uiteraard zijn de oefeningen dan een beetje anders, maar de basis is hetzelfde. Hoe beter we elkaar als collega en als mens begrijpen, hoe meer groei een team doormaakt en hoe meer groei elk individu als collega en mens doormaakt. Simpelweg omdat de veiligheid, openheid en betrokkenheid toenemen. Dit biedt een mooie leeromgeving.