Heel vaak hoor en zie ik het vooroordeel ten opzichte van mensen die oververmoeid zijn of een burn-out hebben. Soms denken de mensen zelf dat ze zwakkelingen zijn, of niets aankunnen, of zich aanstellen. Soms denken mensen uit hun omgeving dit. Maar niets is minder waar.Ik heb nu vele mensen met oververmoeidheid of een burn-out ontmoet en velen hierin mogen begeleiden. Voor het overgrote merendeel zijn het mensen die:
- zeer loyaal zijn aan hun organisatie
- veel (zo niet altijd) voor anderen klaar staan
- een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben
- meer energie geven dan ze feitelijk hebben
- een sterke neiging hebben niet goed voor zichzelf te zorgen
Herkenbaar?
In mijn opinie zijn, over het algemeen, de mensen die oververmoeid of een burn-out krijgen net hele belangrijke figuren in een organisatie. De kartrekkers, de overwerkers, flexibel, altijd te bereiken, de mensen waar je altijd op kunt rekenen.
Alleen wordt vaak, jammer genoeg, hun echte waarde pas gezien als ze uitvallen door ziekte. Door het gat dat ze achter laten (en dit gat gevuld moet worden) wordt vaak pas echt inzichtelijk wat ze eigenlijk deden en wat ze allemaal op hun schouders hadden genomen.
Dus losers?! Ik denk het niet. Wel mensen die goed moeten leren om voor zichzelf te zorgen, zodat ze duurzame sterke krachten blijven binnen een organisatie. Coaching is hiervoor uitermate geschikt. Een coachtraject is een kostenpost, maar wel een kleine als je het vergelijkt met de winst die een duurzame waardevolle kracht een organisatie geeft.